Psychologie lezingen

De psychologie is een fascinerende wetenschap, want psychologie studeren betekent uitgenodigd worden tot reflectie op je binnenwereld. En deze zelfbezinning wil zeggen dat je je rekenschap geeft van de plaats die je in de wereld inneemt. Je vraagt je af wat de invloed is die je op anderen uitoefent en die je van de anderen ondergaat. Zelfbezinning is dus bezinning op je mens-zijn. Dat houdt een heleboel vragen in, zoals bijvoorbeeld: hoe moet ik het evenwicht bewaren tussen mijn verstand en mijn emoties, berusten de verschillen tussen mensen op erfelijkheid of opvoeding? Wat betekent het dat een individu niet kan leven zonder de gemeenschap van medemensen? Hoe ver moet ik gaan in het onderdrukken van mijn natuurlijke drijfveren en het beheersen van mijn emoties? Hoe kan ik de onbewuste motieven van mijn gedrag boven water krijgen? Worden wij in al ons doen en laten gestuurd door ons brein of hebben we ook nog een vrije wil? Ik vind deze vragen fascinerend. Ze houden me een leven lang bezig. Mens-zijn is medemens zijn. Wij zijn opgenomen in allerlei sociale verbanden. Of de psychologie nou echt iets uithaalt voor het welzijn van de maatschappij? Ik weet het niet. Maar misschien is het doel van psychologische bezinning niet een betere maatschappij maar een enigszins fatsoenlijke, waar plaats is voor tolerantie, wederzijds begrip, waardigheid en compassie. Om aan die samenleving vorm te geven is een voedingsbodem van bezinning onmisbaar. En daar draagt de psychologie aan bij, tot in de kleinste experimentjes aan toe. Een psycholoog schreef eens: “De wereld wordt niet beter met de psychologie; maar ze wordt wel slechter zonder!” Ik denk dat hij gelijk heeft. En dat is een reden om met dit vak bezig te blijven.